Saygıdeğer şair, Yıldırım Öğretmenin “ İnsan Ol “ şiirine atıfla...
Evrendeki canlılar içinde özene bezene, her şeyiyle farklı yaratılan tek varlıktır insan. Bu farklılığın en bariz özelliği akıl-muhakeme gücü ve bu gücün dil ile ifadesidir. İnsan beyniyle düşünür, yorumlar ve düzgün, anlamlı sözcüklerle dile getirir. Akıl-muhakemesini kullandığı sürece insandır. Bunun aksi hayvandan farksızlıktır. Çünkü insan dışındaki hiç bir yaratılan, duygu ve düşüncelerini akıl yürüterek yorumlayamaz, düzgün söz dizimleriyle dile getirip ifade edemez!
Bu gerçekten yola çıkarak, insanın her yerde insan olduğu unutulmamalı! Adı, rengi, kökeni ne, nasıl olursa olsun; doğanın bu gerçeği değiştirilemez! Yaratan aynı/BİR iken; yaratılan, yapıda aynı, özde farklılaşır; insan olma yetisiyle, zekâ ve becerisiyle. İşte, bu evrensel bakış açısıdır insana / insani olana gönül vermek, sevmek, yükseltmek… Boş ve anlamsız ayrımların, kıyımların girdabındaki insan, yazık ki sevgi ve muhakemeden yoksun, zavallı, kıraç bir yüreğe benzer.
Türlü renk ve yapıda yaratılan insan; insan olma paydasında, insani değerleri taşıyabilme yetisiyle özde ayrışarak, yaşam içindeki yerini / çapını tayin eder kendi ölçekleri içinde. Her insan, yaşam dediğimiz bu arenayı doğal olarak sorgular, yargılar, çözüm üretir ya da acz içinde çözümsüzlüğün ummanında boğulur.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
