Yaratan Düşürmüş Eline

Bir güzel dünyaya kapatmışlardı beni,
Aşkı-sevdayı bilmediğim için,
Bağlamışlardı ellerimi güllerle, çiçeklerle,
Önüme dağları, denizleri koymuşlardı,
Çevremde kuşlar cıvıldaşırdı,
Irmaklar akardı yanımdan-yöremden,
Bir elim yağda, bir elim baldaydı, senin anlayacağın,
Benim bile aklıma gelmemişti
Karşıma çıkacağın.

Değişen fazla bir şey olmadı,
Aydınlıklardan çıkarıp verdiler karanlıklarımı
Kalkıp aşka-sevdaya düştüğüm için,
Zincirlerle bağladılar ellerimi-kollarımı
Gülleri, çiçekleri çıkarıp.
Artık ne önümde dağlar, denizler,
Ne çevremde kuş cıvıltıları,
Ne de ırmaklar; yanımdan-yöremden akan,
Zira, aşkı işte böyle bir şey yapmış
Yaratan.

Artık ne bir elim yağda, ne obir elim balda,
her biri zehir-zakkum lokmalarımın,
Her damla suyum zehir-zemberek,
Her bir derde,
Her bir çileye alışır oldum
Giderek.

Şimdi aradığım sensin uykularda,
Varlığınla aydınlanacak olan karanlıklarda,
Şimdi seni edinmişim kuş cıvıltısı çevreme,
Yanıma-yöreme seni edinmişim ırmak,
Seni koymuşum dağların, denizlerin yerine,
Zira, Yaratan beni pek beter düşürmüş
Eline.

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiirler 'inden > 69-70/100)