Zulmet Ayzıt!
Doymadın zülmetmeye,
Kalemimden kan damladı bu gece
Üsküdar kadar güzel çehrenle
Doymadın zülmetmeye
Yürüdüğün her yol sana açılsın
Sen gönlümde hiç geçmeyen yarasın
Üzgünüm Ayzıt!
Unuttum rahle-i tedrisatran sözlerini
Unuttum affet
Duhan basmış günlerimi.
Beykoz gibi naif nefesinle
yetmese de sıkletin
Yerle yeksan ettin
Hal-i pür melalimi
Aşkla hemhal olmak sana yarasın
Sen gönlümde hiç geçmeyen yarasın
Hatırası kalır Ayzıt!
Verdiğin selamın
yağmurları yağar
kurak çöllerime
Bir selam gelir de
Umut eker pembe düşlerime
En güzel tülbent saçına bağlansın
Sen gönlümde hiç geçmeyen yarasın.
Asarsın boynuma idam fermanını
Kurarsın dar ağacını
ağarmış saçlarına
Ayasofya kadar güzel gözlerinle
nazar edip yıktın
sana diktiğim tapınakları
İçtiğin her kadeh sana yarasın
Sen gönlümde hiç geçmeyen yarasın
Lütüf buyur Ayzıt!
Lütfun da hoş kahrın da
Öyle yürü ki;
Benim bulunduğum sokakta
Süleymaniye gibi bir ihtişamla...
İçtiğim her kadeh sana yarasın
Sen gönlümde hiç geçmeyen yarasın...
Kayıt Tarihi : 23.11.2025 11:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!