Yaraşan Şiiri - Erdal Alga

Sevmektir seni bana yaraşan
Yürek ki bende nice yarları aşan
Bir ırmaktır bendeki hüzün
Ayrılığınla taşan
 
Bulmak zordur birini yari aşan
Güzellikte, iyilikte, erdemde
Çoktur onunla yarışan
Boşunadır çabaları, sonları perişan.
 
Yarı şan yarı para
Tapılanlar bu ara
20. Yy’ın utancını taşıyacak 21. Asıra
Yazdıklarıyla paranoya.
 
Unutkan insanoğlu, insankızı
Bellek yitiminde aşk, sızı
Utanmaz arlanmaz birçok şarlatan arasında
Paranoya tanrının, saf aşkın sözcüsü.
 
Dur demekle başladım adapsız gidişe,
Durduramadım, edeyim dünyanın içine.
Yaşamak zor kendince biliyorum,
Ve biliyorum yaşamak zor seni gönlümce.
 
İnadına gidiyorum çirkefin üstüne,
Ölüme çıkardım davetiye.
Yaşamak için ne neden vardı ne tat,
Ta ki seni görünceye dek.
 
Sustum, pustum ağladım,
Korkar oldum ölümden
İnce bir bağ oluşturdum tekrar yaşamla,
Sana bağlı varlığı, belki koparacağım.