Yarasalar inerdi iki dudağımın arasına

dillendi geceye esneyen yıldızın kılavuzsuz ışığı
dinmeyecek, dağları yürüten esintinin ılık nefesi
aşkı acıya dönüştüren bir işaretmiş ayrılık
boynuma asılmış duruyor karayel
iyimserliğimi uğurladığım büyük kavgada
kafiyesi dağılmış şiirle yörüngesini yitiren

yarasalar inerdi iki dudağımın arasına
o tuhaf ıssızlığın kanımı emzirdiği heceler
gecikmiş duamın fısıltısıymış meğer
gök kubbenin uykulu ve dalgın gelgitlerinden havalanıp
incelmiş kanatlarıyla budaklanmış dalların üzerinde konaklanan

yalan da olsa her dilin bir cevabı olmalı
sözün dile gerdiği aralıktan geçerken
çıkan kıvılcımla yükseltmeli şafağı, ufku görene kadar
yoksa hangi özrün pişmanlıkla süslenmiş gücü onarır
tasayla yıpranan ömrün sarhoş gözlerdeki pasını

çaresi var elbet; göğsümde uç veren bu duygu
sürgüsüz kapıların gölgesine karıştığım
düşlerimin o çılgın yaramazlıklarını unuttuğu vakitlerde
gülümsemeyi hatırladığım şarkının ayak sesleri