Yarasalar Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Yarasalar

Bir gece ıssız bir sokakta görülürsünüz
gören bir kedidir ya da yarı aralanmış bir perde
ne geceyi yırtan cızırtılı bir plak
bir eski gramofondan
ne de yaşama dair bir iz

ertesi sabah yazar gazetelerde
o sokakta işlenen bir cinayeti

nihayeti bir kedi gördü bir de aralanmış bir perde
sokaktaki sarhoş çifti
ki ölüm sebebi akşam meyhanede okunan bir şiirdendi
harap bir binada harap bir geçmişin iki ölü bedeni

sokak dersen ihmal edilmiş yok sayılmış
sönmüş uzun süredir sokak lambası
ampulü bir yenisiyle değiştirilmemiş
karanlığında sefil

sıcaklık kırk derece
yazdan kalan bir akşam
nem dersen o biçim yapış yapış
yapışıyor geceye yapışkan bir aşık misali
ne menem bir mevsim ki hem dudakları mor
mor vedaların salkım saçak duvarlardan sarkıttığı sarmaşıkları gibi
susuz solgun ve yorgun

yalpalayan çift sokağın ve gecelerin tek müdavimi
tek bir beden görünümünde bu karanlık sokakta
kimseler anlamaz ki çift olduğunu
birazdan o malum gıcırtılarıyla çıkacaklar köhne merdivenlerinden
harap binanın
artlarında tanıdık nahoş bir koku bırakarak

o gece daha neler neler oldu da o saatlerde
gecenin bir gözü şehla bir gözü kör olmasaydı
adresi değişmeyen sağlam bir şahit olarak
kalmazdı hiç bir faili meçhul
çözülürdü bir bir bütün cinayetler

o yaşlı gece
yine de büyük bir olgunlukla
göz yumacaktı gördüklerine
ama
yazık olacaktı delikanlıya yazık olacaktı
gündüz çalışan gece yarıları
gece okulunun kursundan dönen bir öğrenci olmasaydı

susacaktı

başka da şahit var mı diye düşündü uykusu kaçan hakim
olabilir miydi yarasalar da
ve üzüldü öldürülen çifte bir zamanlar tanışık olduğu
güzel bir kadın resmi gözlerinde
uyuya kaldı

Yüksel Nimet Apel

19/Kasım/2013/Salı/Bodrum