Gece, serince siyah örtüsünü,
Şehrin üzerine.
Gündüz ile,
Nöbet değiştirirler sessizce.
Yarasalar bayram eder,
Karanlık çöktü diye.
Gece hiç bitmesin isterler,
Uçuşup dans ederler.
Gece, alıp emzirir onları sabaha kadar,
Ay ışığında yıkanır kirlerinden yarasalar.
Nerede bir ışık görseler,
Hemen kaçıp uzaklaşırlar.
'' Allah' ın nurunu
Ağızlarıyla söndürmek isterler '' (*)
Lakin beceremezler.
Söndüremediler, söndüremezler.
Güneş karşı dağların arkasında
Sabırsızlanmaktadır.
Yarasalar hazır kıta,
Gitmek için bekleşirler.
Kaşla göz arasında,
Ortadan kaybolurlar.
Gece gider gündüz gelir,
Güneş ışıkları siler süpürür.
Geceye ait ne varsa,
Yeni bir gün başlar.
Kirlenmemiş tertemiz,
Pırıl pırıl.
Kayıt Tarihi : 23.4.2010 21:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(*) Ayet-i Kerime meali. Açıklama: İslama karşı olan Mekkeli müşrikler, bundan 1400 yıl önce, İslamı ve Kur'anı yok etmek için, akla hayale gelmedik yollara başvurdular. Lakin başaramadılar, Allahın nurunu söndüremediler. Bundan böyle de, onların görevini üstlenen, Kur'an ve İslam düşmanları böyle birşey yapamayacaklardır.
![Adem Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/23/yarasalar-12.jpg)
TÜM YORUMLAR (24)