Yararı Yok Şiiri - Muhittin Alaca

Arama boşuna, kendini yorma,
Bulup görsen bile, bir yararı yok.
Merak edip lütfen, halimi sorma,
Gelip sorsan bile, bir yararı yok.

Gözlerim seçmiyor, menzilim puslu,
Gittiğinden beri, yüreğim yaslı,
Kapımın kilidi, tokmağı paslı;
Çalıp girsen bile, bir yararı yok.

En iyi yılların, mevsimi geçti,
Envai kuşların, kervanı göçtü,
Hercai güllerin, renkleri kaçtı;
Yolup dersen bile, bir yararı yok.

İstemem saraylar, enfes yalılar,
Ayağımı tanır, kaktüs, çalılar,
Yoluma yaldızlı, atlas halılar;
Alıp sersen bile, bir yararı yok.

Çekildim kabıma, döndüm özüme,
Oturmuşken kanlı, yaşlar gözüme,
Karşıma dikilip, mahzun yüzüme;
Gülüp dursan bile, bir yararı yok.

Ak etmen imkansız, karalarımı,
Yok etmen imkansız, saralarımı,
Çark eden, dermansız yaralarımı;
Kalıp sarsan bile, bir yararı yok.

Bu vicdan sendeyken, arama düşman,
Vefa ocağında, çok sürer pişmen,
Başını taşlara, sonradan pişman;
Olup vursan bile, bir yararı yok.

Umudum kalmadı, artık yarından,
Kırıldım, incindim, ben pek derinden,
Kalbini kesip de en aşk yerinden,
Bölüp versen bile, bir yararı yok.

29.08.2024
Muhittin Alaca