Yaranın Akıbeti...

Bir yaran olur, nefesini keser.
Ölümü anımsatır sık sık.
Gözlerin devrilir yuvarlağında.
Kan kaybederken kapanır kirpiklerin,
sonra,
uyanıverirsin acılar içinde,
acıya rağmen buruk bir sevinç
sana rağmen hapseder seni
ve
zorla alkış çalmaya iter
ellerini bu an için./ama,
içinde kırılan dallar unutmamıştır
halâ acısını o kırılmanın
ve
hiç biri henüz sevince dönük değildir.
buna rağmen sunide olsa yaşamdan yana
gülümsetir seni bir şeyler...

Sonra...;

Bir bilinçaltı anı,
ansızın son dakika haberi gibi
beklenmedik çıkar karşına.
Yüzyıl sonra da olsa,
bilirim, vurulursun yine.
Aşk kapıyı çalmıştır bir kere.
Defalarında gizlenirsin her vurgunların.
Hangi zamanlarda yaşadığının önemi
beş para etmez.
Bir duman alır götürür seni
olmazların kıyısından,
cennet bahçelerine...
Bir aşk alır götürür,
bir bakış,
bir nazar devirir gözlerini yuvalarından...
Şimdi,
kim bilir
kimsenin bilmediği bir aşktır
gelir alır seni,
ağlamaktan usandığın kapından...

Oysa...;

Acıları bitmez beller yürek...
Bir bilinmezlikte su olur acı zaman.
Kime baksan ağladığın kapının arkasından,
acı veren aşk olur.
Aşk acı veren olur.
Savunmasızlığın şimdilerini yaşarken yüreğin,
bir zaman gelir,
bir an yükselir,
dokunur serin bir rüzgâr gibi omuzlarından....

Aşk sonsuzluğun olur....