Yaranamadım Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Kucak açtım kimsesize han oldum
Küsüp de gidene yaranamadım
Gönül verdim bir kalpsize can oldum
Her yüze gülene yaranamadım.

Ağzımla kuş tuttum sayılmaz kuşa
Bütün emeklerim zay oldu boşa
Yeşermedi tohum denk geldi taşa
Harmanı bitirdim yaranamadım.

Kimine bahardım kimine yazdım
İğnenin ucuyla kuyular kazdım
Kıymetim olmadı canımdan bezdim
Aklımı yitirdim yaranamadım.

Hatır gönül diye çektim sîneye
Vermedim sırrımı hiç bir kimseye
Bu ömrü tükettim hep veresiye
Zamanı çevirdim yaranamadım.

Devrimî'yim zandan arınamadım
Sahte yüreklerde barınamadım
Dost ile düşmanı ayıramadım
Herkesi ben bildim yaranamadım.

𝕯𝖊𝖛𝖗𝖎𝖒î
𝕸𝖆𝖒𝖆𝖐.𝟬𝟵.𝟬𝟰.𝟮𝟬𝟮𝟱