Yaranamadım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni niye yumak gibi almışım ellerime?
Niye çözüp durmaya çalışıyorum tel tel?
Niye böyle başım kurtulamıyor çilelerden?
Kederden, hüzünden, acıdan,
İnsan kalkıp yol mu esirger, anam-babam
Yolcudan?

Bırak, düşmüşken düşeyim yollarına,
Bırak, umutlarımı bağlayayım arkasına dağların,
Arayayım seni, ayaklarımda demir çarıklarla
Ve ellerimde demir değneklerle
Şura senin, bura benim demeden,
Az gidip uz giderek
Ve arkamda bir arpa boyu yol bırakarak
Tüketeyim ömrümü, seni su içindeki bir cam parçası gibi
Arayarak.

Böyle mi alev alev yanar,nsan, yanan yüreğim gibi,
Çıra gibi, kuru çayırlar gibi,
Cömert yağmurlarına aldırmadan evrenin,
Kayaların gölgelerine sığınmadan,
Mertçe, erkekçe anam-babam, cömertçe,
Böyle mi çöker yüreğe bir büyük karasevda
Sevdikçe?

Seni kendime yar edindim ama ben sana yar olamadım,
Boşuna harcadım koca bir ömrü,
Tutamadığım rüzgar gibi,
Yudumlayamadığım su gibi,
Soluyamadığım hava gibi,
Ne boşlara doldurabildim,
Ne dolulara aldırabildim,
Ne sana, ne kendime
Yaranabildim.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 33-34/100)