Yaranamadım Şiiri - Mahir Başpınar

Anaya ataya, kardeşe yâre
Olmadı bir türlü yaranamadım.
Canımı çıkartıp etsem de pare
Attım içerime karanamadım.
Ol görüp kimseye yaranamadım.

Mutlu etmek için eşim dostumu
Ayaklar altına serdim postumu.
Sanki dikecekler benim büstümü
Attım içerime karanamadım.
Ol görüp kimseye yaranamadım.

Güldükçe yüzleri, gülmüştü yüzüm
İtibar görmedi nedense sözüm
Kalmadı takatim, tükendi özüm
Attım içerime karanamadım.
Ol görüp kimseye yaranamadım.

Mal için düşerken kardeş kardeşe
Düşman kesiliyor eşler de eşe
Böyle bir ortamda olur mu neşe
Attım içerime karanamadım.
Ol görüp kimseye yaranamadım.

Oğlum anlamadı, kızım o keza
Meğer kaderimmiş çektiğim eza
Mahir'im, dost ahbap verdikçe ceza
Attım içerime karanamadım.
Ol görüp kimseye yaranamadım.

Yaranamadım ben yaranamadım
Ol görüp kimseye yaranamadım.

Mahir Başpınar