Yaranamadım Şiiri - Kemal Yavuz

Doğrularımı yanıma aldım, yola çıkarken,
Bir ömürü adım adım tükettim ardından
Ağlamadım, göğüs gerdim, katlandım acılarına,
Bir atlas keseyle sundum sevgimi,
Güneş oldum, açtım, tam da kışının ortasına,
Isıttım parmaklarının uçlarını avuçlarımda,
Tapındım toteme tapınır gibi, kurban ettim kendimi,
Attım ateşlere, yandım, tutuştum…
yaranamadım…

En güzel yerinde mi bitiyor her şey?
Kaç kaçabildiğin kadar, haydi öyleyse!
Ben böyle de yaşarım,
Ağlayan gözlerimle, kanayan yüreğimle
Ve yorgun bir harabe içinde…
Vur beni onikimden,
Sen bana hiçbir şeysin,
bundan sonra üzülürsem namerdim…