Diken oldum güle yaranamadım
Su oldum çöle yaranamadım
Dürüst oldum kötüye yaranamadım
Kötü oldum iyiye yaranamadım
Volkan oldum lavlara yaranamadım
Yağmur oldum toprağa yaranamadım
Kadın oldum erkeye yaranamadım
Ana oldum evlada yaranamadım
Köle oldum özgürlüğe yaranamadım
Kahkaha attım neşeye yaranamadım
Gözyaşı oldum göze yaranamadım
Hüzün oldum mutluluğa yaranamadım
Yaşlandım gençlere yaranamadım
Gündüz oldum geceye yaranamadım
Gece oldum gündüze yaranamadım
Tomurcuk açtım dost bağrında yinede yaranamadım
İnsan oldum üzdüler yaranamadım
Yandım yandım yandımda birilerine yaranamadım
Kayıt Tarihi : 11.2.2009 15:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

size yorumladığı bir parçasını yazacağım müsadenizle
GÖRMEDİM YÜREKTEN CANDAN SEVENİ
YALANCI DOSTLUKLAR ALDATTI BENİ
KUL ETTİM ELLERE BEN BU BEDENİ
YİNEDE KİMSEYE YARANAMADIM
DOSTUNUM DİYENLER ALDATTI GİTTİ
O SAHTE SEVGİLER BÖYLECE BİTTİ
ÖMRÜMÜN ÜSTÜNDEN SENELER GEÇTİ
YİNEDE KİMSEYE YARANAMADIM
HATAYA DÜŞMÜŞÜM BUNCA SEVMEKLE
ARAMI AÇTILAR BENİM GÜLMEKLE
ÖMRÜMÜ YİTİRDİM BOYUN BÜKMEKLE
YİNEDE KİMSEYE YARANAMADIM
sevgili gönül dostu şiiriniz hayatın gerçekleridir bir türlü kimseye yaranamayız saygılarımla
yinede HAYAT yasamaya deger..
Ümitlerin daim olmasi temennisiyle..
TÜM YORUMLAR (8)