Yaranamadım Şiiri - Ahmet Dut

Can dedim olmadın hiç alakadar
Cananda dedim amma yaranamadım
Mecnunun Leyla yı sevdiği kadar
Sevdim amma,yine de yaranamadım.

Talan oldum kendimi eyledim harab
Viraneye döndüm amma yaranamadım
Ayağının altında bastığın turab
Oldum amma, yinede yaranamadım.

Leylakları gülleri,hep geçtiğin yollara
Serdim amma nedense yaranamadım
Göğsümü gelen her türlü zorluklara
Gerdim amma yinede yaranamadım.

Gel seninle şu dünyada sefayı
Sürem dedim amma yaranamadım
Sana gelen her belayı,cefayı
Çekem dedim yinede yaranamadım.

Hesap ettim beş para etmez senin değerin
Üç aşağı beş yukarı,eksik kalmış eğerin
Görmezden geldiğim yamru yumru her yerin
Temelli kör eyledi de yaranamadım.

Bir özür buldunmu bin bahane ekleyip
Ak kaşık oldun,kabahatini ele yükleyip
Hep çekerim sineme, yıllar var ki bekleyip
Durdum amma,yinede yaranamadım.

Sultan ettim gönlüme öteden beri.
Tez geldi saltanatın acı haberi.
Ekeleyip de yarama tuzu biberi
Kavruldum da yinede yaranamadım.

Sabret gönlüm belki geçecek buda
Allah esirgesin, yardımcın olsun Huda
Fırtınalar kopunca bir kaşık suda
Savruldum da yinede yaranamadım.

Sükut etsen diyorum,yine başlama
Aklına eseni işleyip,her ağacı taşlama
Kurduğun kazanda tam bir haşlama
Oldum amma yinede yaranamadım.

Vallahi bu haller,kimseye kâr etmez
Ne söylesen nafile,asla ar etmez
Bu kadar suda, bu gemi gitmez
Dedim amma yinede yaranamadım.

Hep başlarda ben varım,çektirirsin halayı
Başıma almışımda püsküllü bir belayı
Artık bekler dururum, okunacak selayı
Bin defa ölsem de yine yaranamam ki...

01/10/2005