Yaramız Dağlayalım Şiiri - Nebi Ünler

YARAMIZ DAĞLAYALIM
(Hiç Bir Zaman Göremeyeceğim Gökçen’e…)

Haydi!
Şerefine Urla’nın
Tanju Baba gene söylerken “Hasret”ni
Yar! Yangını hiç geçer mi ateşli dudağının.

Haydi!
Gene Tanju baba, benim için söylesin,
“Kime Ne? ” Ardından da “Öyle sarhoş Olsam ki”
Ey Kozan’da kaybolan, şimdi hangi çöldesin.

Haydi!
Dağıtalım, dağılalım, hüngür hüngür ağlayalım
Kurtuluş’dan “İstanbul Sokakları” öyle yakar ki
Şu zıkkımdan son yudum… Yaramız dağlayalım.

Haydi!
Bahsedeyim kendimden biraz
Babam doğmuş çadır da, ben doğmuşum ahır da
Beni nasıl anlarsın sen, ey dudağı boyalı kiraz.

Haydi!
Çağır, sıkıyorsa gelsin Titanik… Yalnız ikimiz için
Ben bir adım atmadan, korkudan öylesine titrer ki,
Ulan deli! Sen bile şaşırıp ta, soramazsın; lan niçin?

Haydi!
Biz Tanrı dağların da iki yalnız, iki ayrı deli kurt
Sen gönüller Gökçen’i, ben öyle sıradanım ki
Hiçbir gönül olamaz, sığınağım kutlu yurt.

Haydi!
“Bağrımda Bir Ateş var” gelsin Orhan Baba’dan
Yürek Yağmur şu martıyla birlikte uçamazsın ki
Sen doğarken ölmüşsün Ulan! Fırlar iken ana’dan.

Adanasız, 17.01.15 - 13.19 Yürek Yağmur