Yaramın Üstüne Açan Lotus

Olup bitenle aşınan gece!
uykularımı koparan,vura vura beynime
beni kıskaca alan her türlü kelime
bu gece
konuğum oldu dilim
sen,şarlatan ve muamma zaman! şöyle otur karşıma
bir hâl geldi başıma

önce kafiyeler küçük,kısa kısa soluklar
gündüz özlem dolu bedenimle büyüdü fiilim
sonra mahçup edayla sıradanlığını bozan hislerimdeki yular
iç çekmeler,kambur saatler derken
sana ağlamam henüz çok erken…
alt tarafı gece derim de
güneşin bana baka baka,kızıl kızıl batması yok mu
karanlığın usul usul yüzüme akması yok mu
serinliğin damla damla tenimi yakması yok mu
alt tarafı gece derim geçerim de
ansızın o gelir düşüme

duyuyor musun yağmur ormanlarında yaramın üstüne açan Lotus!
eksilmeden özümden taşmalıyım
öyle ki; okyanuslarda misal-i tuz...

ilk önce Sultan Selim’in kaftanını giy
kulaklarını aç...
diyorum ki saçlarım sevişmeli Nil de
yatağına küsmüş ırmak değil de kendime akmalı
Sina çölü misali kum taneleri her hücremi yakmalı
heyecanım,şimşek şimşek gülümseyen dudaklarıma bakmalı
ve tenimin coğrafyasında
berrak yüzümle aniden bir katre sen düşmeli yüreğime
işte o dem
soluğumu destursuz sunarak takılırsın dilime
büyürüm gecenin deliliğinde
karanlığın ortasını alırım elime
parantez açmadan kokuşlarınla yatarım döşüne…

işte böyle bir anda
halay çektiğim toprak kokuları
saz tellerine değen yaprak dokuları
çağlayan ırmak solukları dolaşır tenimde
ve uykusu kaçmış kelimeler
sesini topladığım çiy tanelerinde türküler
başlar seni konuşmaya
konuştukça ağlarım
rüzgâr,uğultusuyla koştukça ağlarım
ağlarım...ağlarım…

***
hülâsa
yaramın üstüne açan lotus!
eksilmeden özümden taşmalıyım
öyle ki; okyanuslarda misal-i tuz...

mecalim kalmadı bir anlasan
daha da anlamazsan beni,kimseye diyemem
Pir Sultan Abdal a şikayet ederim seni
'yetiş imdadıma şöyle bir sevdaya saldı dert beni'

Nihal MİRDOĞAN

Lotus çiçekleri çamur içinde büyümelerine rağmen saf ve kirlenmeden açar. Onlar “gerçek nazik çiçekler” olarak ifade edilir.