Yaram sarılmaz Şiiri - Ümit Bilgin

YARAM SARILMAZ

Sen öyle bir sızı açtın ki bende
Kırk top bez getirsen yaram sarılmaz
Her yer delik deşik her yer sinemde
Boşuna uzaktan bakma görülmez

İstediğin şeyi yap bana hiç sorma
Ne hale getirdin ne hale görme
Bir yer bulamasın boşuna girme
Viran olan gönlümde mekân bulunmaz

Hiç gülmedim senden zulüm geleli
Bir ömür tükettim bu mu bedeli
Gönül kapım kapalı sen gideli
Bir kere çıkarsan daha da girilmez

Doğuştan dertliyim çile mi biter
Bir türlü gitmiyor gün günden beter
Canım bile desen canıma batar
Bi çare olana çare sorulmaz

Gülistanda gül koymadın yoldurdun
Canım diye diye canım aldırdın
Madem canındım ne diye öldürdün
Hiç uğraşma boşuna hiç dirilmez

Önce mecnun edip sonradan sorma
Açık dursun bırak yaramı sarma
Ne istersen yap saniye durma
Bundan sonra gönül sana darılmaz

Almadı beladan yüzlerce nezir
Şu garip benliğim çileye hazır
Yar yanında bile kalmazsa huzur
Ümidim çekil git artık durulmaz