Yaram Canımda Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Tamam da.
Ben, kuşu öldüğü için ağlayan bir insanım.
Kuşumu oğlum diye seviyordum.
Uyanır uyanmaz hemen
Suyuna, yemine bakıp
Kafesini temizliyordum.
Çünkü benden önce o iyi olmalıydı.
Ölünce toprağa gömdük.
Öbür dünyada yanıma gelsin istiyorum.
Çünkü ben onu da çocuğum bildim.
Ardından dışarıdaki kuşları sahiplendim.
Penceremin önüne
Su, yem koyuyorum.
Sabah kalkar kalmaz
Çocukların suyu, yemi bitmiş mi diye bakıyorum.
Ben onlara çocuklar diyorum.
Hatta evdekiler de artık çocuklar diyor.
Penceremin önüne biraz geç gelseler özlüyorum.
Evladımı kaybettim;
Bi' düşünün...
Sonbahara dönüşüp
Yaprak yaprak can dökmem normaldir...Sevgi Gül İlkaN