Yaralısın Ey Gönül Şiiri - Kâzım Özgür

Yaralısın ey gönül ilacın yok mu senin?
Ağlasan da ne çıkar kimse çekmez nazın yok.
Mürvet’ini görmedin mazindeki senenin;
Sonbaharda inlersin ilkbaharla yazın yok.

Hiç bitmedi çileler, devam etti seneler;
Her geçen bu elemin, hicranını bilseler!
Kalp kıran şu dilleri, dilim dilim dilseler;
Boşa geçti seneler, bu gün bile hazin yok.

Güven duydun çevrene, sabır ile dinledin,
Dört mevsimde gülmedin, hüzün ile inledin.
Bazen yanık türküyü ağlayarak söyledin,
Aşka geldi dillerin, çalacak bir sazın yok.

Yüce Rabbin emrini, sabur ile dinledin,
Dört mevsimde gülmedin, nasıl gönül eyledin.
Hüzünlenip inledin, kederlenip söyledin;
Aşka geldi dillerin, bir çalacak sazın yok.

Göremedin gerçeği, o gençliğin başında;
Yazık şimdi anladın; bu ihtiyarlık yaşında.
Kılınacak namazın, bir musalla taşında;
Harcadın bunca ömrü, bu gün dahi bazın yok.

Bülbüllerde ötmüyor, bahçede güller solmuş;
Yaşın geçmiş yetmişi, saçlarına kır dolmuş.
Günü gelince KAZIM, karışıp toprak olmuş,
Belli değil mezarın, taş üstünde yazın yok.

Kazim ÖZGÜR 08.Mart.1970
Kayseri Sahabiye Mah. Kanal Cad.No:10/1