.
_________________________Prenses'ime...
terkedilmiş şehirler / çiseleyen yağmur
gece kadar yalnızsın
tenin ilaç kokulu hastane masası
sırtında acı
yüreğinde sorgular
sabahı duymaya hasret bir yanın
diğeri kızgın / kırgın hatta
(biliyorum yaralısın)
çıkmaz sokakta üşüyen ruhtun
doğduğun gün
anne kokusu bir köşede
öbür köşen tepeden tırnağa ayaz
solgun da olsa kıvılcımdı başkaldırışın
ölümü inkar ediyorsun bugün
inadına
suskunluğunda yok oluyor
gelmiş geçmiş tüm zamanlar
titreyişinde yaşayamadıkların var bu gece
çaresiz avuçlarında uykun
ki yuvanı buluyorsun sesimde
Ellerin Söylüyor Sonsuzluğu
Hayal Yayınları / Haziran 2009
Kayıt Tarihi : 23.5.2007 11:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri iki sene önce, Prenses'im kısırlık ameliyatı olduğu gün yazmıştım. Bu sabah ise kızım melek olup aniden uçtu.:( Dünya güzelimdi o... Evimizin Prenses'iydi... İpek gibi yumuşacıktı tüyleri. Sağ kulağında ve kuyruğunun ucunda birer siyah lekesi vardı; gerisi ise bembeyazdı. Sevecendi. Okşanmaktan çok hoşlanırdı. Bulunduğu yerden hep beni izlerdi. Derken koşarak gelip bacağıma sürtünür, ya kendini önüme atar ya da kucağıma çıkardı. Sonrasında, mırıl mırıl mırıl; karşılıklı ve sonsuz sevgi... Çok özleyeceğim bebeğim seni. Sensiz ne yapacağım, bilemiyorum. Yattığın yerde huzurla uyu... Ruhun ışık ve sevgiyle dolsun... Hep yüreğimizde yaşayacaksın
