Şu gönlümdeki yara,
engin denizlerde bir yunus,
huzurla süzülen ama derinlerde kaybolan.
Bilir misin?
Her mavi sonsuz değil,
her dalga taşımaz bizi kıyıya.
Yaralıdır bazen denizler,
rüzgâr savurur köpükleri,
ve ben,
o yunusun peşindeyim,
bir nefes almak için yüzüyorum,
yüzüyorum durmadan.
Şu gönlümdeki yara,
sessiz bir şarkı mırıldanır,
duysam da anlamam bazen,
çünkü her kelimesi sen.
Ve sen,
belki bir ufuk çizgisi,
belki sonsuzluğun ta kendisi.
Ama bil ki,
bu yara,
senin sesinle iyileşir,
senin dokunuşunla yeniden doğar.
Kayıt Tarihi : 26.11.2024 10:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!