Yaralı Umutlarım Şiiri - Arif Sönmez

Benim umutlarım vardı..

adı barış ve özgürlüktü..

biraz refah ve..

sonuna kadar kardeşlikti..

ve paylaşmaktı..

hırs yoktu içinde,

hümanizm vardı..

hani gençtik, arzularım da derindi ama..

en son aklıma gelen ''yâr'' dı...

idealisttik... sonuna kadar..

ülkemiz ve halk..

en büyük sevdamızdı..

güzel şeyler umardık

yarınlardan...

giderek herşeyin düzeleceğini düşlerdik..

halk bizi anlayacaktı nasılsa..

ama büyük yanıldık..

birşeyler oldu anlayamadık..

önce ideallerimiz uçtu gönüllerimizden..

zenginleştikçe bencilleştik..,

giderek artan refahın büyüsüne kapıldık,

hurafelere dönüştü idealler birer birer,

güya okullar açacaktık,

cumhuriyeti kollayacaktık,

aydınlanacaktık,

ama yaralandı umutlarımız..,

bir de baktık ki,

yarım metre beze sarıldık..

3-5 kuruşa satıldık...

Her ne kadar yeni yıl,

yeni umutlar,

yeni sabahlar demekse de,

inanın dostlar,

dünkü düşlerim paralandı,

kalmadı pek umudum,

bilmem artık ne olacak,

umutlarım yaralandı!