Serçe Şiiri - Kadir Ünlü

SERÇE.Şiir Kadir ÜNLÜ.24/12/17

Sisliydi Ankara,çetin geçiyordu kış,
Akıyordu insan seli,
Telaşla koşuyorlardı,ceplerinde elleri,
Akıllarında sıcak yemek,
Ocakta çaylar demli.

Takıldı gözüme,
Titreyen bir minik serçe,
Sığınmış sokak lambasının dibine,
Islak kaldırımda,ıslak kanatlarıyla,
Kaybetmişti yuvayı,kuş beyni bu ya,
Eğildim aldım avucuma,
Sardım koynuma,
Çırpındı sol yanım,çocuk gibi sevindik,
Minik bir serçe,misafirimizdi,
İncitmedim,okşadım,
Kuruttum ıslak kanatlarını,
Kapandı mercimek gözleri,huzurla,
Kalbim,ben ve serçe,daldık uykuya.

Heyhat !
Boştu sol yanım,uyandığımda ,
Uçup gitmişti,
Kanadından bir tel,bırakıp bana,
Geçti uzun seneler,
Her serçeyi,o sanarak,
Var mı yaralı serçe diye,
Kaldırımlara bakarak.

Baktım ki bir gün,
Dolaşıyor tepemde pır pır bir serçe,
Heyecanla, sevinçle,
Açtım sol koynumu,gelmedi avucuma,
Uçtu gitti,
Öğrenmişti;uçmayı daldan dala.

Şimdi bağrımda,çırpınan,
Yaralı bir serçe taşıyorum,
Varsın uçsun minik serçe,özgürce,
Yaralı serçem alışık,yaşamaya benimle...