Yaralı muhârip Şiiri - Macit Kuruçay

melek şelâlesi gibi
yorgunluk
çisil çisil akıyordu
uzun adamın omuzlarından
kırılıyordu renk renk
suyun tayfı
kimi gördü alâimisemâyı
kimi görmedi kör oldu
yıkanıyor altında
günlerce
senelerce
öyle soğuk
öyle merdümgiriz
öyle münzevî
kimi gördü
bir arslan gibi kükrediğini
kimi görmedi
cidarını kıran tüyü bitmemiş
yavru bir kuş gibi üryan
tiril tiril titrediğini
kuşatılmış mıydı
kuşatmış mıydı
aslında bunu kendisi de bilmiyordu
ayaz vurmuştu nefesine
nasip olursa şâyet
ablukayı deler delmez ilk işi
azılı azısız
mâruf düşmânlarının
inlerine şâibeli şâibesiz dinlerine
girmek olacaktı
zîra insan ürkmesi
hayvan ürkmesine kat’iyen benzemezdi

15 Kasım 2016 Salı