Yaralı Martı Şiiri - Kamil Aydemir

karnımı çöplüklerde de doyururum
dans ederim şehrin ve vapurların üstünde
nice yüzler yere yıkılı
aşkta sınıfta kalmış çoğusu
insanlıkta ikmale
zordur hayat okulu
karanfil kokulu
gül yüzlü çocukların dudaklarında
kendilerini saraltan sıgara görünce üzülürüm
insanlar yaşama küstüğünde
barış elçisi olurum

saymaya bayılırım çocukların dişlerini
bazen de gülüşlerini düşürür çocuklar
s e v i n ç l e r i n i
onları arar bulurum
çocukların kederlerini alıp uçururum
bir çift mutlu gözde
son bulur yorgunluğum
denizin üzerine sererim kurur
ıslak yüreğim

en iyi ben bilirim dernizlerin türküsünü
geceleri yıldızların koynunda uyurum
her sabah süpürürüm
kirlettiğiniz gökyüzünü

akortsuz ezgileri güne bırakıp
güvercinle omuz omuza yürürüm
hep yarınları
yarınları aydınlık düşünürüm
ben özgürlüğüne düşkün yaralı martı
beni nasıl sevsin yarasa