Yaralı kazak Şiiri - Coşkun Salar

Kaçışırdı çocuklar
Beton dam altı
Beyaz ışıklara.
Benimdir sokak
Titreyen ayna
Arkamda kör, budala
havlamalar.

İşte burada sıyrıldı sırtım!!!
Şimdi nerede, kim bilir?
Omuzundan yaralı kazak...

Çok oldu uzatmayalı
Hep kısa çam
Bodur limon tadında
Kalamadım!!!

Hangi pencerede bakışların
Hangi bardakta soğumadan duruyor hala dudağının tadı.
Kaç yağmur
Döve döve silmiş ayak izini
Susuyordu
Yaralı ve korkunç derin çukurların da
Boğulmaya yakın.

Nasıl açar pembe gül
Sen dokunmadan toprağa...
Yarın kokunu giyer gökkuşağı.

Ama şimdi benim:
Hüzün ve yara içinde
Ayaklarımda sallanan sokak...