Yaralı kalbim Şiiri - Osman Öğütlü

Yaralı Kalbim

Sen, en umutsuz anımda geldin,
Karanlık gecelerimin ortasında
bir ışık gibi düştün yüreğime.
Acılarımı susturan,
gözlerimdeki yaşları kurutan
tek mucize sendin.

Sessizce girdin kalbime,
habersiz, davetsiz,
ama öylesine gerçek, öylesine derin…
Her nefesimde sana dair bir iz,
her bakışımda sende kaybolan bir ben vardı.

Geceleri uyumazdım,
sadece seni düşünürdüm.
Hayalinle konuşur,
gözlerinde kaybolurdum.
Yorgun ruhuma ilaç gibi,
yaralı kalbime merhem gibi
sen vardın, hep sen.

Saçlarının kokusu kalmıştı ellerimde,
yanaklarında ısınmıştı umutlarım.
Sana dokununca
bütün yaralarımı unutur,
kırık kanatlarımı açar,
bir çocuk gibi yeniden inanırdım hayata.

Ama şimdi…
Ne gözlerin var yanımda,
ne ellerin elimde.
Koca bir sessizlik büyüyor içimde,
koca bir yalnızlık sarıyor dört bir yanımı.

Sensizlik ağır geliyor yar,
nefesim yarıda kalıyor.
Bir zamanlar tesellim olan sevgimiz,
şimdi en büyük acım oluyor.

Ve ben…
Her şeye rağmen sevmekten vazgeçemiyorum.
Kırık dökük de olsa içimde,
yanık bir türkü gibi
adını mırıldanıyorum.

Çünkü bil ki;
Kalbim ne zaman susacak olsa,
seninle atıyor,
seninle yanıyor,
seninle ağlıyor hâlâ…

Ozzy07 - Siyah_Kalem