Vicdan azabı gibi bir anda geldik
kahverengi gözleriyle gözgöze.
Bir avuç kahır çöktü, şu yaralı gönlüme.
Bak, der gibiydi kırılıp sallanan sol bacağına..
..............
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Yayımladığınız günden bugüne bu şiiri değişik zaman dilimlerinde
dördüncü okuyuşum olmalı bu
her seferinde hep aynı hisleri duyumsuyorum
Ve yazmaktan vazgeçiyorum
Belli ki iyi zamanımda değilim
Belli ki iyi kavrayamadım
Belli ki kafam dinç değil
Ama her seferinde
Yaralı bir güvercinle kendimi özdeşleştirirken yakalıyordum kendimi
Belki de onca kabuk tutmuş yaraların şimdi yeniden azma ihtimalinden korkarak defliyordum bu düşünceleri kafamdan
Ya da özgeçmişi yeniden yaşıyor olma gibi sıradan ama çok çeşitli duygu karmaşası içinde
debelenmeyi şu sıralar bünyemin kaldıramayacağını düşündüğümden
Her neyse
Bir canlı hem yaralı hem de güvercinse, sınırları zorlayarak vereceği yaşam savaşı bir yere kadar gidiyor
Sizin onu yaşatma çabalarınızın bana öğrettiği bir şey daha var şimdi
Demek ki bir canlı bir başka canlının yaşama sebebi olamıyor
Ne yapılırsa yapılsın
Sonuç olarak
bunu insana uygularsak
Herkes eninde-sonunda kendi verdiği yaşam mücadelesi kadar vardır ve insandır
Diyebiliriz diye düşünüyorum.Işıl Aksoy
Cok duygulanarak okudum. Harika bir yazi.
Saygilar.
sevgi bu..bir kuşun yaralı kanadında..topal bacağında..ve şair duyarlılığı..kutluyorum..
Duyarlı, duygulu bir yürek sesiydi dizelere yansıyan..Duygulandırdınız, hüzünlendirdiniz..Evet onun da canı vardı ve eminim insanların bir çoğundan daha dosttu, çıkarsızdı dostluğu..Ölümüne.
Tam puanla kutluyorum.
Ben her güvercine baktığımda kendimi görürüm. Bakmayın şekli surette benzemediğime. İçimde kardeşlerim kuşlardır. Onlarsız şiir yazsam dizelerim aç kalır. Onları göğe salmasam yağmusuzluktan kurur dizelerim. ben serçelere de benzetirim kendimi, Evcil, göç etmeyen serçelere. Güvercinlerle aşk iline mektup olur gider, serçe olur hep eve dönerim.
Zaman zaman bir insan dostum olur, kanadım kırıkken sarar yaralarımı. bana tüm yürek ezgilerini bakışlarıyla anlatır. Ama ben bu yüreğin dert ve meşakkatine dayanamam alır giderim başımı. Geride dost bırakarak. İnsanın insana dost olamadığı dünyada bir güvercin olur nice dostluklar bulurum. Sonra çalışırım. Baharda hızlı uçan kuşlardan kırlangıcım...
Değerli şair şiirlerinizle duygulanmalarımı aktarmaya çalıştım. Yüreğine sağlık. tebrikler.
üzücü gerçekten.....çok içten şair...şiirde o ve sizin dostluğunuz manidar...bu şiirde onunsa bu onu diğer kuşlardan farklı yapar....bir insan kalbine dokunan kuş
Duyan ve duymasını bilen insanlar, olaya birde ruh anıkığı olarak bakıp sorgularlar. bu güzel çalışma, bunu hakkı ile başarmış. Kutlarım. selamlarımla...
Yaralı Güvercin
Vicdan azabı gibi bir anda geldik
kahverengi gözleriyle gözgöze.
Bir avuç kahır çöktü, şu yaralı gönlüme.
Bak, der gibiydi kırılıp sallanan sol bacağına..
..............
Artık tek bacaklıydı yeniden gördüğümde,
sık sık gelip gidiyordu balkonuma.
Bazen ekmek, bazen buğday ve su.
Kaderin ona verdiği dezavantajı
birlikte kapatmaya çalışıyorduk.
.............
Bir iki yıl sürdü dostluğumuz.
Usulca geliyor,
tek bacağıyla zorlukla duruyor,
ürkekçe yemini yiyip
derin derin bakıp
geldiği gibi gidiyordu.
............
Çok zayıflamıştı son zamanlarda,
bir kanadı da yaralı.
- Az kaldı, dayan diyordum,
önümüz bahar, sonra yaz.
Atlatalım şu kışı.
Nisan'ın ortalarına doğru
düştü komşunun kiremit oluğuna.
Özenle yardım edip çıkardım.
Sanki iki damla yaş göründü
hüzün dolu gözlerinde.
Son bir gayretle uçarak gitti
bir bilinmezliğe.
Bu son görüşüm değildi onu!
Her sabah camdan bakıp,
onu aradığını biliyormuydu gözlerimin ne?
.............
Üç gün olmuştu görmeyeli
bir anda gördüm, tek bacağı havada.
Sırtüstü yatıyordu tam hizasında penceremin
komşunun kiremitli damında.
Bir şeyler koptu gitti içimden..
Sabahın erken saatleriydi,
uzun uzun baktım.
Yattığı yerden alıp, bir mezar bile kazamadım.
Günlerce kaldı, sonra bir anda yok oldu.
Nasıl göründüyse öyle kayboldu.
Ama hep gözlerimin önünde
tek bacağıyla mağrur duruşu,
derin derin mahzun bakışı.
Topal güvercin,
Dert ortağım, kader arkadaşım.
Biliyorum üzmek değildi beni maksadın,
ama üzdün
hemde çok...
Birol Hepgüler.
***
Hüzünlü bir paylaşımdı ama sanırım dostum arkadaşım dert ortağım dediğinize göre .
Yüreğinize nasıl bir sevgi yumağı ördü iseniz hele ki şu günlerde dostlukların sevgilerin yavanlaştığı günlerde ..
Hayvalar aslında daha iyi bir dost mudur sorusu geliyor aklıma aman sözüm meclisden dışarı . ama öyle bir an geliyor ki hele o canlılara öyle birşey değilmiş gibi davranılması adını bile söylerken irkilenleri düşünüce .
Ben de köpekler konusunda öyle düşünürüm ne sadık bir dosttur aslında buna yakın bir olayda benim başıma geldi o yüzen anlıyabiliyorum .sanırım duygularınızı .
Kısıtlı zamanda yazıyorum çıkacakdım okudum birkez yüreğim buruldu .
Evet onun da canı vardı ..
Paylaşım için teşekkürler .
Kutluyorum yüreğinizi
Selam ve sevgiler .
Duyarlı son derece anlamlı bir şir kutlarım saygılarımla
Duygulandırdı öykü şiiriniz...Saygımla
Bu şiir ile ilgili 46 tane yorum bulunmakta