Yaralı Güvercin Şiiri - İsmet Bozkurt

Yaralı Güvercin

Uçuyorken gökyüzünde sevdaya
Sağlam dala konabilmek zor şimdi
Kırık kanat dalıverdim rüyaya
Kurşun yemiş güvercinim yâr şimdi

Şu felekten alabilsem öcümü
Kahve gözde yitirdim ben gücümü
Buza kesti dört mevsimin üçünü
Her gün yağar Ağustosta kar şimdi.

Bîhad oldum hak yoluna varmaya
Alıştım ben karşılıksız vermeye
Nazar ettim uçup giden turnaya
Gören gözüm âmâ oldu kör şimdi.

El uzattım sırla dolu evla'ya
Göçer oldum bir efsunlu hülyaya
Eremedim gönlümdeki Leylaya
Bârân damlam yüreğimde kor şimdi.

Sevgi ekip küfrân biçtim ömürden
Kara kader, kara çıktı kömürden
Zalim yürek daha sertmiş demirden
Ezilmemiş bir can kaldı vur şimdi.

Sefa sürüp eğlendiğim şan bitti
Soluduğum nefes bitti, can bitti
Damarımda deli akan kan bitti
Zaman bitti daha gitme dur şimdi.

Bulamadım senaryoda rolümü
Bana çıktı hep acıklı bölümü
Kimi zaman sever oldum ölümü
Gerçek dünya iki metre dar şimdi.

İsmet Bozkurt

Evla : en iyi, birinci olan
Bârân : yağmur
Bîhadd : hadsiz, sınırsız
Küfrân : nankörlük