Yaralı gül Şiiri - Mustafa Tuğrul Koşar

Seneler geçse bile asla senden vazgeçmem
Ben daha unutmadım,sen öyle sanıyorsun
Her gelene bir buket çiçek sunarken bahçem
Sen yaralı gül gibi içimde kanıyorsun

Üşüyen yatağımda dinmek bilmeyen sancı
Kanayan ellerimde kaybetmenin utancı
Sanma artık bir elsin,sanma bana yabancı
Sen yaralı gül gibi içimde kanıyorsun

Dört yanımda başlayıp biten savaşın isi
Kollarımda bir hiçlik,yüzümde yanık izi
Duy artık bir yerlerden duy bu kahrolan sesi
Sen yaralı gül gibi içimde kanıyorsun

Yarım kalan sevdanın izini sürüyorum
Bilmiyorum nerdeyim,nereye yürüyorum
Hangi tarafa baksam bir yuva görüyorum
Sen yaralı gül gibi içimde kanıyorsun

Beyazsa saçlarımız yaşlanmışsak kime ne
Sen benimsin ben senin yok ötesi daha ne
Hala geçmi diyorsun işte sana bahane
Sen yaralı gül gibi içimde kanıyorsun