Yaralı gönül... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ellerde ne dertler ne tasalar var
eli kolu bağlayan yasalar var
sonunda rest çekti o vefasız yar
gül dese de gülmez yaralı gönül

yolun gurbetlere düşmeye görsün
gönül sen sağırsın hem de nankörsün
yüzüne gülene söz veriyorsun
gülmeye mecal yok ey deli gönül

bahtına her daim karalar düştü
baharken toprağın kargalar eşti
sana yar olan da bil ki güneşti
niye yüzün gülmez yaralı gönül

diken tarlasında güller açar mı
yine bu yıl burdan kuşlar göçer mi
bile bile insan zehir içer mi
herkesi dost bilme ey deli gönül

dağlar da başında duman istemez
tatlı dili güler yüzü kim sevmez
yaşlanırsın gönül zaman beklemez
sen derdine yan ey yaralı gönül

tarlalar yeşerdi çiçekler açtı
etrafa mis gibi kokular saçtı
kiminin karnı tok kiminin açtı
baharlara kanma yaralı gönül

sırası gelince düşersin aşka
biliyorum senin derdin bambaşka
teli kırık saz gibisin ey gönül
sen başka telden çalarsın ben başka

13/Mart/2010/c.ertesi