Yaralı gönlümün ağıdı Şiiri - Osman Öğütlü

Yaralı Gönlümün Ağıdı

Gitme demiştim…
Gitme, bu kalp dayanmaz demiştim…
Ama gittin.
Ve ben şimdi her gece,
Aynı sözleri sayıkladığım bir ölü gibiyim.

Dön diye haykırıyorum göklere,
Gökyüzü susuyor…
Dön diye ağlıyorum toprağa,
Toprak sessiz…
Yalnızca kalbim duyuyor beni,
Ama kalbim de artık taş gibi suskun.

Her gün aynı yara,
Her gün aynı sancı…
Ben ne yapsam, ne söylesem,
Sensizliğin zinciri çözülmüyor boynumdan.

Hani derler ya,
Zaman her şeyi unutturur.
Yalan…
Zaman geçtikçe sen daha çok kanıyorsun içimde,
Zaman geçtikçe ben daha çok gömülüyorum sensizliğe.

Gel desem gelmezsin,
Beklesem dönmezsin,
Adını saysam duymazsın…
Ama ben yine de,
Her nefeste seni çağırıyorum.

Yar, ben seni bedduayla anmıyorum,
Ben seni lanetle anmıyorum…
Ben seni dua niyetine fısıldıyorum dudaklarımdan.
Belki bir gün,
Kalbine düşer diye umuyorum.

Ama sen yoksun…
Ve ben her gece aynı ağıdı yakıyorum:

Gel yar…
Gel ki gözlerim görsün seni.
Gel yar…
Gel ki bu yürek unutsun acıyı.
Gel yar…
Gel ki ellerim yeniden tutsun sıcağını.
Gel yar…
Gel ki ben yeniden yaşayabileyim.

Gel yar…
Yoksa ben,
Ben bu hasretin içinde eriyip gideceğim.
Ben bu yangının içinde kül olup savrulacağım.
Ve o zaman,
Beni duysan bile bulamayacaksın.

Ozzy07 - Siyah_Kalem