Yaralı gönlüm korkuyla söz eder hicrandan!

Islansız şu kirpiklerim
Muvazeneye muhtaçtır bu avare gönlüm
Ah çektiren ve hiç dinmeyen emelim
Halimi hangi yüzle ayan eylerim, mahcubiyetimi kimden gizlerim

Neden gafletin pervazlarındayım
Tahkik eden aklım, aşkın fırakında ki zafım, neden utanırım
Haydi söyle kalbim kimin nazargahı
Enaz yetmişkere tecelli edilen ve beklenen bir ulvi sevdayı neden saklarım

Dinmiyor sancılarım, sızılarım
Fevkalade muhtaç olan, sürurun hasretine ram olan kalbi sayfalarım
Sessizce akıyor gözyaşlarım, umuda galebe çalıyor feryadlarım
Firkatini terennüm ettiğim anılarım ve salalarım

Kim ne söylerse söylesin
Dilerlerse hezeyan ettiğimi edebi manada yersinmeden dile getirsin
Ağlayan gözlerimin yaşını kimler silsin
Yüreğim titresin, hesap içime aşkın farkını eksin

Fenadan bekaya göçer oldum
Tefekkür eyledikçe hali fakirliğimden fevkalade ve hazince korktum
Bu minval üzere yolun eminliğini ariflere sordum
Ruhumun uzak kaldığı aşkın feyzini sinemin derinliğine koydum ve kokladım