Yaralı Dünya (sensizliye alısmak) 10.09. ...

Sensizliğe Alışmak

Nasıl anlatıyımki simdi icimde kopan fırtıları
Açım, geçmiyor,her geçen gün daha da kapatıyorum kendimi,
Sensizliğe alıştım,
Zaman denen o kavram, sensizliği de öğretti bana.

Kapattığımda gözlerimde,
Hayalinle yaşıyorum,
Zaman değil, seni unutmak,
Unutturacak kişi, sevgiyle ayağıyla kaldırabilir.

Zaman sadece acıları alışmaya alıştırır,
Sendeki yokluk, anlamı koskoca bir boşluk,
Her anı seninle dolu bir ev,
Şimdi sadece sessizlikle örülü, bir boşluk.

Sensiz geçen günler,
Yalnızlıkla yoğrulmuş anılar,
Zaman değil, seni unutturacak,
Ama senin yokluğun, derin bir boşluk bırakır.

Karanlık gecelerde,
Yıldızlar bile sensiz solgun,
Bir umut ararken her köşede,
Her düşünce, seninle dolu, yokluğunla yoğrulmuş.

Bir zamanlar seninle aydınlanan,
Şimdi karanlıkta kalan her an,
Gözlerimde beliren her hayal,
Sana dair, ama senin olmadığın bir dünya.

Zamanla alışmak kolay değil,
Her gün biraz daha eksik, biraz daha yalnız,
Sensizlik içinde bir boşluk,
Ve ben, o boşluğu her geçen gün biraz daha derinleştiriyorum.

Sen var ya, benim kanayan yarama battıkça kanayan yaramsın,
Aldığım nefes huzurumuzdu, sen gittikten sonra bir daha toplayamadım.
Deprem oldun, enkazında kaldım,
Toprak oldum, tozunda kaldım.

Sen gittikten sonra her şey başıma yıkıldı,
Sen gittikten sonra bir daha ben, ben olamadım.
Sen benim dünyamdın, dünyamı başıma yıktın.
Böyle olmamalıydı...

Aldığım nefes, zor gelir mi insana?
Aldığım nefes, yaşamaktan ibaret artık.
Söylesene be zalim, bu kadar kolay mı çekip gitmek?

Ben sana dünyam demişken, unutmak, bir anda her şeyi silmek,
Gitmek... En çok sana yakıştı.
Ama ben yakacağım özlemini,
Dilimde her zaman bir yemin olarak,
Ve yemin edeceğim seni asla ve asla unutmamaya.

Ama sen, ne olursa olsun dönmemeye yemin etme, olur mu?
İlk gün olduğu gibi, ansızın çıkıp gel be
Dünyamı geri ver.

Bir daha gel, bir daha gözlerinde aradığım sabahım ol,
Geceleri korkusuz bekleyeyim gelişini,
Hangi hayale tutulsam sana, karanlık ama sen gel, aydınlat,
Sensiz solan hayatımı, dünyamı bana geri ver be adam.

Ve senin yokluğunla her şeyim köhne,
Bir zamanlar seninle dolu, şimdi ise soğuk,
Bir boşluk... Seninle başlattığımız her rüya,
Sen gittikten sonra kabusa döndü.
Yüreğimde kalan her yara senin eserin,
Seninle yarım kalmış bir hikaye...

Not:Ve sözün bittiği yerde gerçekler başlar,
Kapı içerde bozuk olunca, kilit tutmaz vesselam...