Yaralı Dostuma Şiiri - Cihat Şahin

Has bir dost buldum, adı Mustafa,
Safilik dersimi, ben ondan aldım.
Halinden dilinden, damlıyor safa,
hilmine sabrına, dün hayran kaldım.

Haşin davranıp, yaptım kabalık,
Tartmadan üslubu, yaptım babalık.
Hissime yenilip, vehme aldanıp,
Yanlış yorulan, bir tarza daldım.

Gülzarın başında, var iken başlar,
Görmeyip gülünü, atmışım taşlar.
Refikler dostluğa, böylemi başlar?
Sözünde gül açtı, çok mahcup oldum.

Dostundan gül gelse, üzermiş onu,
Mevzular bal olsa, kırarmış konu,
İnşallah hayırdır, bu işin sonu,
Dost kıran tavrımı, hep geri aldım.

Ettim tahattur, molla kasımı,
Öyle kırmışım, dostun hasını,
Aramak var iken, yâdda hasımı,
Heyecana kapılıp, gadapla doldum.

Ziyafet sofrası, olmazmış öyle,
Nurların takdimi, yanlışmış böyle,
Yaralı ağabey, bir kelam söyle!
Gamımdan bir günde, bin defa öldüm.

na ehil olmak, bu imiş demek,
Ehillik için, az olmuş emek.
Elimde gerçekler, taş olmuş demek,
naksıma üzüldüm, lal olup kaldım.

Derdiğin güllerden, bizede gönder!
Öyle güllerden, bulunur ender.
Taşımı geri at, gafımı dönder!
Kederden bu gece, uykusuz kaldım.

Ders verdin hılleti, tek bir halinle,
Dostluğu gösterdin, halin kalinle,
Oldun numune, o has halinle.
Nedir tevazu, muttali oldum.

Bahçede tonlarla, gezer lafazan,
Dalalet cehalet, var kazan kazan,
Hüzünle yaşarken, dört mevsim hazan,
Hüznümü savacak dostumu buldum.

Aldım vaktini, konuşup uzun,
Böyle söyletti, kederim hüzün,
Sözüne benzer, her halde yüzün?
Sözüne yüzüne, bil hayran kaldım.

Acemi bülbülüm, bakma kusura,
Dualar postala, nakıs kasıra.
Niyazla rica et, gerçek nasıra,
Nur versin bana, ben bir hal oldum.