Yaralı Deli Şiiri - Nesrin Olcay

Yürüyordum karanlık sokaklarda.
Basıyordum çamurlu kaldırım taşlarına.
İşlerken kalbime yağmurun hançerleri,
Çırpınıyordu içimdeki deli…

Hançerler battıkça etime,
Girdikçe içimdeki gümüş madenine,
Tapınağımdaki gizli mabedime,
Kalbimdeki hüzünlü narinime…

Haykırmak istiyorum kalkan nerde diye,
Atılıyorum önüne sinemi gere gere.
Ama çabalarım nafile.
Geçiyordu içimden bedenimi dele dele…

Ağlıyor artık içimdeki deli.
Aşkı ve bedeni olmadı kâfi.
Hançer girdi kınına geri,
Ama bıraktı içimdeki yaralı deliyi.

Narin gitmiş yatıyor yerde bedeni.
Deli hemen yanında, konuşuyor sanki:
Zalim dünya neden fani?
Pes ediyor artık içimdeki deli.

Düşüyor yere boylu boyunca.
Geliyor dünya biraz oyunca.
Gülüyor belki biraz çocukça.
Konuşur narinle sonsuz diyarca.