Yaralı Coğrafyam Dersîm’im

Kanatılmış bölgenin yaralı çocuklarıyız biz !
Hiç bir ülkenin vatandaşı olamadık biz,
Kimliksiz;
Kimsesiz;
Vatansız yaşadık sınır ötelerinde.
İki göze bir eve,
Sıcak bir tas çorbaya,
Hasretle baktık uzaktan/uzağa göz uçlarıyla.
***
Üstümüzde yırtık/yamalı elbiseler !
Sırtımızda dövüşerek düşenlerin vebali,
Yüzümüzde sürgün olma korkusu,
Ve dilimizde yurtseverlik türküsü,
Mırıldanıp dururken mayınlı bölgelerde,
Atacağımız her adım bir kayıp daha verecekti,
Dostlarla gidilen hürriyet yolunda.
***
Yok sayılmıştık bir kere !
Artık azalmıştık;
Un gibi ezilmiştik;
Kimi zaman bir dağa hapsedilmiştik;
Kimi zaman kurşuna dizilmiştik,
Köhneleşmiş körelmişti umutlarımız,
Ama artık Yok umutları yitirmek,
Yarınlar bizim olacak;
Yarınlar aydın olacak;
Yarınlar umut olacak.
***
Vakit çoğalma zamanıdır !
Vakit kimliklerimizi,
Yitirdiklerimizi-kayıplarımızı,
Yaradanın bahşettiği ana dilimizi,
alma zamanıdır vakit.