Yaralı Bir Güvercin

İnsan gariptir,
Ne bilir sevmesini ne de vakti geldiğinde gitmesini.
Yaşar bütün güzellik ve rezillikleri
Kirletir ruhunu en asil beyazlara inat.
Asi bir rüzgara kurban eder tüm hayallrini,
Kimi zaman gitmekten korkar,
Ve kendine gömülür,
Yer bitirir ve kalmaz bir damla gurur.
Ne yazıktır yaşananlara
Bir kuşun kanadında yolculuğa çıkar,
Hasta, kanadı kırık, uçmaya hasret,
Bir güvercin ürkekliğinde yol alır tüm yolculuklara.
Oysa bilmez yaşananlardan geriye kalanları,
Aslında kalmamıştır da zaten kalp kırıklıklarından başka,
Yeni yolculuğa eski anılırla çıkılır önce,
Ve yeniden başlanır, yeni sözcüklerle tekrar edilmeye
Çiçekler yeniden güzel kokar, gökyüzü yeniden maviye çalar,
Ama oysa o yürek yaralıdır atrık
Uçmaya hasret yorgun bir güvercin bakışında.
Bir daha cesaret etmek zor gelir,
Karşında ki ne kadar yürekten çagırsa da seni.
Bir daha bakmaya korkar gözlerin.
Bilmezsin ki mutluluğun bir başka adreste olduğunu,
Ve çoğu zaman korkmandandır mutsuz oluşun.
Çünkü yüreğin uçmaya hasret yaralı bir güvercindir...