Yaralı Asker Şiiri - Aziz Ayvaz

Belki elimde değildi seni bu kadar sevmem,
Kalbimdi bana bunu zorla yaptıran.
Adeta git peşine yakala onu diyordu bana
Ben ise kalbimin emrine sadıktım.
Dediği herşeyi sorgulamadan yapacak kadar,
Kalbim unutma diyordu unutmuyordum
Kalbim sev diyordu seviyordum.
Kalbim bırakma diyordu bırakmıyordum.
Dışardan bakılınca kalbim komutandı ben ise çömez bir erdim başkalarının gözünde.
Artık kimse yarama merhem olamıyordu
Ta ki onu görene kadar,
O ki kahverengi gözleri içine çekiyordu beni
O ki parlak saçlarıyla ellerimi kendine bağlamıştı.
Onu görünce elim ayağım birbirine karışmaya bile başlamıştı .
O çok güzeldi şuanda olduğu gibi kelimelere ve cümlelere sığmayacak kadar,
Ben ise kendimden emin olmayan
kimisine göre çirkin,
kimisine göre içine gömülmüş yaralı bir çocuktum.
Sadece bekliyordum onun benim olmasını,
Fakat utangaçlığımdan birşey diyemiyordum.
Aslında utangaçlıktan değildi asıl sebebi eski kabuk bağlamış ama tamamen iyileşmemiş yaralarımdı bunun sebebi ...