Yaralı Aşık Şiiri - Erdal Özkan

Hiç bir zaman mevsim bahar olmadı
Gönlümde hasretin kışı yaşıyor
Artık dayanacak gücüm kalmadı
Dertlerimin boyu beni aşıyor

Yıllardır bu gönlüm talih dargını
O zalimden yedim en son vurgunu
Bedenim bitkin keder yorgunu
Dizlerim beni çok zor taşıyor

Hep yaralı çıktım gönül işinden
Bir parça koparıp gitti içimden
Ben koştukça o zalimin peşinden
Bahtım bana küsmüş benden kaçıyor

Kederle tanıştım mutluluk varken
Hasretle buluştum seveyim derken
Elde vakit sabah güneş doğarken
Ne yazık bende gece başlıyor.