Yaralayışımızın Trapez Gösterisindesi ...

23.23. 2011

Yine gösteriminde senli bir film , yine damlaların gişe rekoru kırdığı can kırıkları festivali, yine ben yine sen..
-En talihsiz metrekarelerinde karelerini aşka sunan bahtının nadaslarındayım.
Bir adım hizana yazılmıştır.
Kimdeş bir sorunun yamuğunda kimim ben?
-İki yakası yırtılmış sevdalıların Anadolu yakasında hüzünlerimizin yakasını öylesi gitmelerle y’amalıyoruz.
-Ama niye. Amansı bir giyotin keskinliğinde keşklerimiz kesiliyor.
Oysa bir umudun son güneşi üstsüz bıraktığın sevdamızı ısıtıyordu.
Yusuf gömleğimi yıkama zamanı gelmiş olmalı ki feryadın kuyusuna iniyor periler.
-Sensizliği kalaylayan huriler bekliyor Kevser sahilinde. Ölümsüz bir aşk yaşatmış olmalısın ki hurilerin kasidelerinde okunuyorum.
-Yitiriliş şehrinde diriliş caddelerim var. Bir tutuluş münzevisi olabilirim. Asil olan dirilişimdir.
-Özümden aşka, aşkımdan can sözüme diriliş.
Kendimdaş bir ali cenap gibiyim. Amancılara hatta keşkecilerin kesiflerine karşı, karşında söyleyeceğim sözsüz destanlarım var.
Mavi soğuk damlalarında susacak vicdani direnişlerim var. Hani sen değişmezsin, sen busun derdin ya.
-Bu derdini ortadan kaldıracak metafizik algılarım akıyor pınar başlarına, baş başa kalacağımız nemli güncelere pak bir ben saklı.
-Raylarına kulağını değdirmiş acep beni hisseden tavırları geliyor mu vaziyetindeyim. Üstümde güzellerin üstsüz haz trenleri geçmekte.
-Gelişinde can kulağım, yaşadıklarım günahları beslenme çantasından çıkarılıştır belki. Belki ilk emirle son emir arasında seni özlemektir.

Vuslatın mayasına bir kerelerini eklemişim. Elbet’tin el çocuğu yapma beni.
-Yanıklarıma güneşi yaklaştırmasın ay yüzün. Güleçliğine meftun olmak için çırpınıyorum.
-Mor lekelerini sürmesin horlandığım yalnızlık hazanlarında amaçların.
Bir “ ben “gölgesinde dinlensin gelişin ya da gelemeyişin.Fark etmez senden olsun da.
Uğur böceklerinin mücadelesine mücahit olarak gelen k’arın’calarım var.
Kar’ımca kararlar uğruna seni ömrümün en tanıdık, en istendik, en imkansız yerine yar etme telaşıdır anla beni Mülnaz
İlk kez gidişinin yenilgileri sarmaktı sızılarımı. Okyanusum kurumakta sen öylesine giderken.
-Her şey tamam, bir ben eksik bu eksiltili dünya cümlemde.
-Sen çok, senden çok, çoğullarında ısınıyor içimdeki yara.

Yaralarımın paftalarını ölçeğinle ölçen dünyalık acıların sonrasızlığında kaldı kalışım.
-Kimdeşler keş olmuş kimliğimin sol yanında?
Kim diyor bu kadın ? Bu kadının yerinde olmak istiyorum diyor kimdeşler.
Oysa yara bütünlüğümü tanımadan kim olduğunu bilemezler ki?
İçimde kabukların papatya gibi yayılırken ve ben gelir, gelmez diye acılarımdan, bekleyişimde bir bir koparırken kime ne seni hala sevdiğim?
- Yanı başında olmayı eşeleyen hasretlerin bakisiyim. Fuzili değil mazmunlarımda ağlaşan tariflerin.
İmha hatalarını imla hatalarına bırakan doğru yazılmış bir aşk sözlüğü değiliz.
Tanışıklığımız sevdanın tanımsız yaşanmışlarında, isimsiz yaşanmamışlardıdadır.
Yüreğimizde herkesi şaşırtan trapez gösterileri varken başka oyunda, başka oynaşta rol alamayız Mülnaz.
-İpini koparanların sevda yatağında yorgancılık yapamam.Örtemem hazların üstünü istendik vazgeçilmezlerle.
-Bir öpücükle, bir ömür arasına sızan ola gelmişliğin olağan faili olamam.
İçimde faili meçhul yaşantıların var. İtilafa girdiğimiz onca yaşamlar var gönül arşimizde.
-Sen talihinin tarihçisi ben yanılmanın edebi olarak yazmalıyız bu sevda tarihimizi yeninden, el ele ,dil dile, gönül gönüle Mülnaz