Yaralarımızla Bir Yürek olduk. 01.48. ...

Biz Seninle Yaralar Açtık

Biz seninle yaralar açtık birbirimize,
Karanlık gecelerde, suskunluğun kollarında,
Her söz bir iz bıraktı kalbimizde,
Ama biz, acılarımızı da paylaştık.
Yüreğinle dokundun içimdeki kırıklara,
Ben senin yaralarını, sen benimkileri sardın.

Sen düştüğümde el oldun,
Beni yerden kaldıran bir güç oldun,
Yıkılmadım, çünkü sevdan dağ gibi önümdeydi.
Sen omuz oldun, kalp oldun,
Biz birbirimizin yaralarını iyileştirdik,
İki kırık yanımızla yeniden bir olduk.

Şimdi her adımda seninle nefes alırım,
Her kırık parçamda senin izlerin var,
Senin sevdanla sarılıp büyürüm.
Yıkıldığımda bana kalkan ol,
Yüreğime dokunan her sıcaklığınla yeniden umut ol.

Dağ ol, siper ol,
Sevdamızın her hücresinde var ol.
Biz birbirimizi sarmalayalım,
Sessizlikte bile tek hissettiğim sen olursun,
Kalbinde beni sakla, sarılalım yaralarımıza.

Her Yara, Bir Bağ Oldu

Her yarada bir yemin, her acıda bir karar vardı,
Seninle ağladım, seninle güldüm,
Gözyaşlarımızda sevdamızın rengi solmadı,
Çünkü her kırılma, her yarım kalan an,
Bir başka adımdı birlikte yürüdüğümüz yolda.

Seninle var oldum, seninle tamamlandım,
Bir yürek, bir beden gibi, iki yaralı ruh,
Yaralarımızla büyüdük, acılarımızla olgunlaştık.
İkimizin adı, aslında sevdanın ta kendisiydi,
Ve her adımda bir bütün olduk, eksiksiz, kırılmadan.

Gecenin karanlığında sessiz bir çığlık,
Yaralarımızdan damladı umut,
Her bir acı, bir yıldız gibi parlar oldu,
Ve biz, eksik yanlarımızla tamamlandık.

Kısa Bir Not

Sevda fırtınada yıkılmayan ağaç,
Mücadelede sarsılmayan duruş.
Her yara bir iz, her iz bir bağ,
Biz aşkı köklerimizde büyüttük.

Sevmek, engellerle dolu bir yoldur,
Mücadele etmeyi, düşmeden kalkmayı öğretir.
Önemli olan, fırtınalar içinde bile
Sevgiyi sapasağlam ayakta tutabilmektir.