Hep gönlü kırıklar vardı.
Rıhtımıma demir atanlar da,
Limanıma yanaşanlar da,
Hep gönlü kırıklardı.
Ama kimse bana
Senin de gönlün kırık mı diye,
Ayakta duran sen misin,
Diye sormadı hiç.
Herkes kendi yarasını anlattı,
Benim deşilen yaralarımı görmediler.
Kabuk bağlamıştı çünkü yaralar.
Ama kendim onarmıştım yaralarımı.
Gülmek isteyenlerle doluydum,
Umut bağlayanlarla sarılıydım.
Bana sormadılar hiç,
Senin var mıydı yaraların.
Neden böyle dalgınsın demediler.
Anlamadılar, anlamak istemediler.
Gülünce herşeyleri oldum,
Dertlenince arkalarını döndüler.
Benim hakkım yoktu üzülmeye,
Yaralanmaya hakkım yoktu.
Sormadılar yaran var mı diye.
Kayıt Tarihi : 24.4.2025 14:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!