Şehrin gürültüsünde ürkünç bir sağırlık, tarifsiz bir ağırlık var, günün sırtında.
Akan kalabalıkları izliyorum caddelerden.
Yabancı çehrelere boyanmış sokaklar, meydanlar, grinin saltanatına çoktan râm olmuş.
Bir tarafta devingen gölgeler savuran şafak, bir tarafta şehir...
Göz pınarlarımda marazi bir kuraklık...
Yaralarımda sosyal çıbanlar...
Kadim sancılarında, öpülmüş ve terk edilmiş kadınlar biriktiriyor hayat.
Çiy düşüyor cemreli yanıma.
Ben çoğaldıkça eriyor şehir. Eridikçe tek başınalıklar akıyor rögarlarından.
Ben çoğalıyorum kör aydınlıklar altında.
Çoğalıyor ve siniyorum doyuramadığım gönlüme, duyuramadığım sesimde...
Âvâzı yettiğince bağırıyor güvercinler maviyi, bir Harput gırnatasının ara taksimi gibi
...
Taner Eker
Kayıt Tarihi : 7.12.2020 01:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!