Yine hüzünlerdeyim,
Geçmek bilmeyen acılarımı, dinmeyen göz yaslarımı anlat yüreğim;
Bu nasıl bir özlemdir böyle..?
Öyle çok can yakıcı ki..
Zaman kısa, ben yorgun,
Hiç bir ölümlü anlatamaz bunu sana..
içimde bu kadar biriken neydi
Yaraların sızlayışı mı, susmuş gönül sızım mı..?
Ben mi birtek iyileşmeyen yarayım, yoksa herkes mi keskin bıçak..
Yine Kader torbasına elimi attım,
Tüm dertler bana mı çıkacak.
Ellerim titrerdi, kalbim acıdı
Ey göğsüme enkaz gibi çöken hüzün
Ben kabuk tutan yaramı bir kez daha kanatamam..
Bir gün kurtulacağım kalbimdeki tüm yıkıntılardan
Hayat acılardan örülmüş bir duvar gibi
Vefâsız gönüllerde bir kez daha merhamet aramam..
Sen avare bir konuksun, bu virâne konakta
Ben bir düğümün ortasındayım.
İp çürük, yama tutmaz yaralarım var benim.
Yüregimin uçurumundan koparıp atamadığım, tek dalım budağım sensın.
Onca kalabalığa rağmen bu nasıl bir yalnızlık anlayamadım..?
Kayıt Tarihi : 1.2.2024 18:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!