Acılarım derinleşiyor ve ben üşüyorum
Geceler çok çaresiz benim gibi karanlığa siginanlara
Dünya çok karanlık insanların kalbi kara mı kara
Bu döngüde kendimi ateş böceği gibi hissediyorum, yetersiz.
O kadar çok vazgeçiş yaşadım ki hangisi derine dokundu bilmiyorum
İnsanlar bir merhabalık kadar kalsa yeterliydi
Geriye kalan keşkeler hüzünler
Gücüme gidiyor her insanın bir parçamı alıp gitmesi
Acılarım yaralarım bundandır kapanmıyor.
Bugünlerde sessizliği yalnızlığı çağıranları daha iyi anlar oldum
Eksilmiş bir benlikten sesleniyorum
Sustum sizde susun ne olur
Derdi kederi yokmuş gibi görünsem de
Yaralandım yoruldum her insan bir yaraymış
Kayıt Tarihi : 16.3.2025 02:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!