Yaralarım Deşilir Şiiri - Ayhan Kocabay

Bırak kendi halime anlatsam anlamazsın
Dokunan şu derdime yaralarım deşiyor
Ne söylesem boşuna yürekten dinlemezsin
Kime derdimi açsam bana mezar eşiyor

Öyle mahzun hüzünlü, biçare yaralıyım
Bırak da kederlerim üst üste sıralayım
Yitirdim hafızamı, bilmem ben nereliyim
Kurbanlık koyun gibi, gelip beni seçiyor

İş olsun diye sorup boş yere sen yorulma
Can evimden vuruldum bari sende vurulma
Biraz asabi görüp, sözlerime darılma
Dinleyen zaten benden uzaklaşıp kaçıyor

Kolay mı sandın öyle söyleyince bitecek
Ne varsa üzerimde kaybolup ta yitecek
Anlatsam azalmayıp biraz daha artacak
Üzerimi çığ gibi yuvarlanıp düşüyor

Söylesene arkadaş hangisinden başlayım
Hangi soysuz çakalı şeytan gibi taşlayım
Kimi sıraya çekip azarlayıp haşlayım
Neresinden tutayım inan aklım şaşıyor

Bir tane değil ki can, üst üste yığıldı dert
Etrafımı çevirmiş sürüyle dolu namert
Gönül kırmamak için olamadım işte sert
Hesap kitap edilmez dert boyumu aşıyor

Görsen sende inanmaz hayret edersin inan
Hoş görünen kişide, ne din kalmış ne iman
Zalimler başköşede, vermez kimseye aman
İnsanlığın unutmuş hayvan gibi yaşıyor

Sığmıyor yüreğine ağrıyor gayri başım
Lokmalar boğazımda tat vermiyor hiç aşım
Anlamadım ne için bu şiddet böyle hışım
Dolup dolup artıyor dert üstümden taşıyor

Bak hele etrafına riyakâr olmuş yüzler
Menfaatten çıkardan başka çıkmıyor sözler
Yaratılıştan uzak bozulmuş artık özler
Samimice görünüp yaraların kaşıyor

Ayhan Kocabay

9.3.2019