Yaralarım Şiiri - Sevda Doğan Karakaş 2

Ah ne vakit dağlanır, kör olasıca sara'm
Oluk oluk içime kanıyor yaralarım
Mutluluk ,neşe ,huzur, ezelden beri haram
Müebbete mahkumum, sınıyor yaralarım

Kaçtım ardım sıra bakmadan gündüz gece
Yağdı yağmur gibi ,üstüme hep zalimce
Ulan yenerim sizi, derdim ben büyüyünce
Sarılmadan küllere,dönüyor yaralarım

Kul kaderini yaşar isyan etme ey nefsim
Ne ağızda tad kaldı, ne alacak nefesim
Bir değil ki binlerce kursaktaki hevesim
Söndürmez hiçbir kar, yanıyor yaralarım

Taşırken omuzumda en ağır dertleri
Yüklendikçe yüklendi ailemin fertleri
Şiddetin hepsini de dayağın en sertleri
Yedikçe şu bedenim, siniyor yaralarım

Kadın ne el kiridir, ne eksiktir eteği
Kurtuluş sanmayın ha, siz sakın evliliği
Baştan gülmezse kader , bulamazsın dirliği
Kanama nolur ,eller kınıyor yaralarım.

Haksızların dünyası, gücü yeten yetene
Her gün lanet okurum , şu kızları satana
Ölmesi mi gerekir, feryat figan edene
El uzatmak çok mu zor, donuyor yaralarım.

Sevda Doğan Karakaş