Yaralarım Şiiri - Can Çalışkan

hayatta en çok sevdiğim şeylerin başında geliyor yaralarım.
yaşanan tüm ihanetlere inat bana ait olan,
benimle kalmak için direnen ve
hiç bir kulda göremediğim sadakate sahip tek şey yaralarım.
geçmiyor..
geçmesin..
alıştım..
bazen dün gibi hatırıma düşürür de kendini,oturup ağlarım.
saatlerce göz erimi imkansız uzaklara dalarım.
ne zaman biri yeni yara açsa oturur bir çınar dibine,
"farzet ki bir yağmur düştü yüreğine,
mevsimini şaşıran bir ağaç yaprak döktü zamansız,
kayıp gitti bir yıldız; sevildiğini sandığın yarin o koca gökyüzünden"
diye kanarım...
geçmeyecek ne kadar hüzün yüklenmiş yara varsa,
çekip gidenlere inat,
kalıp üzenlere inat,
zamansız hazin rüzgarlar estirenlere inat sarıp sarmalarım.
mevsim kışa düşer,
gün geceye,
gece hüzüne,
hüzün yitirdiğin herşeye...
ben yeniden yeniden kanarım.
kimse duymaz,
görmez,
bilmez,
ben usul usul birbaşına ağlarım.
her dökülen gözyaşımda,
elim gibi,
ayağım gibi,
kendim gibi bilip
sahiplenirim yaralarımı,
korur kollarım...
yaralarım.....ahh yaralarım....
hüznümle şükrümü buluşturan en kıymetli yanım... 29/12/2015